کفش هایم ...

اول باهاشون چند قدم بردار ...

بعد نظرت رو راجع به نحوه راه رفتن من بگو ...

.

.

کفش هایم را می گویم!

دل را چه کنم؟

نمی شود که نمی شود!
مگر می شود او را ندید وقتی همه جا از او پر شده؟
اصلا من خود را به نخواستن بزنم ...
چشم هایم را وادار به ندیدن کنم ...
دل را چه کنم؟!
تو بگو راهی هست؟!

راه ادامه دارد ...

گاهی
دل پر از غم میشه تو زندگی
اما باید عزم و اراده داشت
غم هایی هست که کوه ها رو می شکنه ولی انسان مومن نباید بشکنه!
راه و باید ادامه داد...