روزهای سرد پاییز ...

در این روزهای سرد پاییزی
فقط خاطرات نوشیدن
فنجان های گرم چای
تو را در ذهن من
نمایش خواهند داد ...

نفس کشیدن ...

به نظرت تو
در دنیا
جایی هم هست
که نشود نفس کشید؟
تو اگر کنارم باشی
آنجا هم نفس کم نخواهم آورد ...

دنیا مثل قاب عکس ...

دنیا را می بینی؟
شده یک قاب عکس
هر کجا رو که می نگرم
چشم هایم
فقط تو می بینند و بس!

پاییز شد ...

دوباره پاییز شد و مسابقه بین
برگ های درختان و اشک های من
آن هم ، هنگام به یاد آوردن نام تو
شروع شد ...

خلاصه دنیا ...

دنیا خلاصه می شود
در چشم های من
آن لحظه که
تو را می بینم ...

تو نباشی ...

زندگی
مثل یک خواب می مونه
خواب
وقتی به کابوس تبدیل میشه
که تو
نباشی ...

به هم نمیرسیم ...

قسمت اینه
من و تو به هم نخواهیم رسید!
درست مثل کوه ها
که هیچوقت بهم نمی رسند ...

نام زیبای تو ...

صفحه صفحه ذهنم را ورق میزدم
تا رسیدم به نام زیبایت
خواستم ورق را پاره کنم
اما نشد
چکنم که نام تو آنجا حک شده بود
دلم نیامد!

 

گلدان ...

تو کار خانه را انجام می دهی 
و من
زنانگی ات را تماشا می کنم ...
و
تنها یک گلدان بین ماست
پس چرا من دو گل می بینم ...!؟

شب شد ...

روز خوبی بود
همین که
تو از من دلگیر شدی
شب شد!

هر روز که می گذرد ...

شرمنده که این روزها خیلی کم وقت می کنم برای تو بنویسم!
اما خودت که میدانی
هر روز که می گذرد بیشتر تو را دوست می دارم ...

 

برایم چای بیاور ...

کمرنگ باشد یا پر رنگ ...
اصلا تو برای من آب خالی بیاور 
همین که لیوان چای را تو با دستان خودت به من تقدیم می کنی
به اندازه تمام چای هایی که در طول عمرم نوشیده ام لذت خواهم برد ...
برایم باز هم چای بیاور ...

نبودن ...

این شب ها ...
وقتی تو را ندارم
نوشتنم می گیرد ... عجیب!
ترس دارم
که نکند از سر علاقه به نوشته های من
پیش خودت
بنای نبودن را بگذاری ...
#صالحون