آسمان پر از ابر ...

چطور میتوان
از خورشید
انتظار تابیدن داشت
وقتی 
آسمان را ابر فرا گرفته ؟
پ.ن:
ابرها را پس بزن شب های قدر ...

ستاد تو کجاست؟

راستش را بگو

کجای این شهر

ستاد انتخاباتی زدی؟

می خواهم آنقدر جلوی آن بایستم 

تا از تو پُر شوم ...

امنیت مرزها...

امیدوارم الان دیگه

فهمیده باشند

امنیت مرزها با برجام حفظ نمیشه 

امنیت با جان فرزندان مون حفظ میشه...

ترس از مناظره...

اونی که
مثل سگ از آمریکا میترسه 
به بقیه پیشنهاد ترسیدن میده ...

دل را چه کنم؟

نمی شود که نمی شود!
مگر می شود او را ندید وقتی همه جا از او پر شده؟
اصلا من خود را به نخواستن بزنم ...
چشم هایم را وادار به ندیدن کنم ...
دل را چه کنم؟!
تو بگو راهی هست؟!

سوختند ...

مردانی بی ادعا
این چند روز سوختند
تا دیگران،نسوزند ...

تو نباشی ...

زندگی
مثل یک خواب می مونه
خواب
وقتی به کابوس تبدیل میشه
که تو
نباشی ...

قطره اشک ...

کاش
دنیا رو سیل بگیره
اما قطره اشکی
از چشم کسی سرازیر نشه ...

 

به هم نمیرسیم ...

قسمت اینه
من و تو به هم نخواهیم رسید!
درست مثل کوه ها
که هیچوقت بهم نمی رسند ...

نام زیبای تو ...

صفحه صفحه ذهنم را ورق میزدم
تا رسیدم به نام زیبایت
خواستم ورق را پاره کنم
اما نشد
چکنم که نام تو آنجا حک شده بود
دلم نیامد!

 

عشق خلاصه همه چیز ...

این روزها
بیشتر به این پی می برم
که
درس و مشق! همه وقت گیرند ...
و همه چی در عشق
خلاصه می شود و بس ... :)

گلدان ...

تو کار خانه را انجام می دهی 
و من
زنانگی ات را تماشا می کنم ...
و
تنها یک گلدان بین ماست
پس چرا من دو گل می بینم ...!؟

افسوس گذشته ...

تا اسم گذشته میاد
یاد گرفتیم افسوس بخوریم!
کاش
کمی هم
درس گرفتن را یاد بگیریم ...

ذهنم در هیئت و ...

بی خود نبود که این روزها کم تر نوشتم ...
گمانم کلمات ذهنم در هیئت عزای تو جا مانده بودند
یا حسین ع

خبری از اشک نیست ...

هر چه سعی کرد بین روضه
خبری از اشک نبود ...
راستی!
پرحرفی های لهو و بیهوده
قبل روضه
برای چه بود...؟!

 

بهار نوکری ...

آقای من ...
پاییز است
درست!
اما
محرم ، بهار نوکری من است ...

چشم هایم ...

خدایا ...
ظهر عاشورا حتی از سنگ هم خون جاری شد ...
چه بلایی سر چشم هایم آمده این روز ها ...

 

فصل خاص ...

بعضی فصل ها خاص هستند ...
مثلا پاییز ...
سالگرد آشنایی من
با برگ درختی
که
فقط مدتی کوتاه
کنارم ماند ...

قبولی توبه ...

شاید علت قبولی توبه اش این بود
که خدا تنها کسی بود
که او را درک می کرد...

شب شد ...

روز خوبی بود
همین که
تو از من دلگیر شدی
شب شد!