تو نباشی ...

امشب که نداشتمت ، دوستی نوشت : شعر بگویید!
کلمات درون ذهنم را مرور کردم ، هر چه داشتم خرج موشکم شد!
شلیک کردم روی آسمان کاغذ!
و شد این :
همه جز تو باشن تو خیالم ، کمه...
بقیه اش با خودت!

خبرنگار می شوم ...

از تو می نویسم
حتی اگر
قلم رنگ ندهد
و کاغذ هایم
جایی برای رقص قلم نداشته باشند ...
مملکت دلم نیاز دارد احوال تو را بداند ..
من خبرنگار رسانه تو خواهم شد!